Derin Deniz Madenciliği

Okyanus tabanından mineral çıkarılması süreci olan derin deniz madenciliği görece yenidir. Okyanus maden alanları genellikle deniz yüzeyinden 1.400 ila 3.700 metre derinlikte bulunan büyük polimetalik nodüller ile aktif ya da sönmüş hidrotermal bacalardır.Hidrotermal bacalar içinde gümüş, altın, bakıri mangan, kobalt ve çinko gibi kıymetli metaller barındıran büyük sülfür yatakları oluşturur.Bu yataklar hidrolik pompalar ya da kova sistemleri ile kazılarak işlenmek üzere cevherleri deniz yüzeyine çıkarır. Tüm madencilik işlemlerinde olduğu gibi derin deniz madenciliği de çevresine verdiği zararlar ile tartışmalara konu olmaktadır.

Derin deniz madenciliği yeni olduğu için çevre üzerine etkileri tam olarak bilinememektedir. Ancak uzmanlar okyanus tabanının bir kısmının koparılarak alınmasının bentik bölgede karışıklığa neden olacağından, suyun toksikliğini artıracağından ve sediment bulanıklığı yaratacağından emindirler. Okyanus tabanının bir bölümünün kaldırılması bentosu etkiler ve madenin yerine ve tipine göre kalıcı zararlar verebilir.Maden yapılan alandaki doğrudan etkisinin dışında kaçaklar, sızıntılar ve korozyon o bölgenin kimyasal yapısını da değiştirebilir.

Derin deniz madenciliğinin sonuçları arasında en büyük etkiyi sediment bulanıklığı yaratır. Çıkarılan mineraller ayıklandıktan sonra kalan sedimentin ince toz partikülleri halinde tekrar denize salınması su üstünde bulanık hâlde yüzen partiküllere neden olur. Bu bulanık su tabana yakın ya da su yüzünde olabilir.Atıkların madenin yapıldığı yere tekrar pompalanması sonucu tabana yakın bulanıklık oluşur. Yüzen partiküller suyun türbiditesini yani bulanıklığını artırarak bentik canlıların suyu filtreleyerek çalışan beslenme sistemlerini tıkar.Yüzeydeki sediment bulanıklıkları daha ciddi sorunlara yolaçar. Partiküllerin boyutlaruna ve su akıntılarına bağlı olarak çok geniş alanlara yayılabilirler.Suya ışığın girmesini engelleyerek ve zooplanktonları etkileyerek bölgedeki besin ağının önemli ölçüde etkilenmesine neden olur.

Derin Deniz Madenciliği Büyük Bir Çevre Felaketidir.Çok geç olmadan sizde sesinizi duyurun.

http://www.greenpeace.org/international/en/campaigns/oceans/marine-reserves/deep-sea-mining/

http://reclaimthesea.org/

Derin Deniz Madenciliğinde Kullanılan Makinelerin Bazıları

Denizde Ne Kadar Sürede Yok Oluyorlar



Resmi büyütmek için tıklayınız

• Elma Çöpü: 2 ay
• Köpükten Yapılmış Unsurlar: 50 yıl
• Karton Süt Kutusu: 3 ay
• Yün Çoraplar: 1-5 yıl
• Styrofoam Çay Bardağı: 50 yıl
• Gazete: 6 hafta
• Olta İpi (Misina): 600 yıl
• Teneke Kutu: 50 yıl
• Plastik Şişe: 450 yıl
• Plastik Şişe Tutacağı: 400 yıl
• Işıkla Ayrışan Şişe Tutacağı: 6 ay
• Kontrplak: 1-3 yıl
• Karton Kutu: 2 ay
• Atılabilir Bebek Bezi: 450 yıl
• Cam Şişe: Henüz Belirlenmemiştir (yani doğaya atıldığı bilinen en eski şişeler bile, henüz yok olmamıştır).
• Mendil: 2-4 hafta
• Sigara Çöpü: 1-5 yıl
• Alüminyum Kutu (Kola, Fanta Kutuları): 200 yıl
• Pamuk Elbise: 2-5 ay